اهانت به معبودان مشرکان (قرآن)توهین به معبودان مشرکان، از سوی ابراهیم علیه‌السّلام از آیات زیر برداشت می شود. ۱ - تحقیر معبودان مشرکانولقد ءاتینآ ابرهیم رشده... (ما وسیله رشد ابراهیم را از قبل به او دادیم؛ و از (شایستگی) او آگاه بودیم...) قال افتعبدون من دون الله...((جمعیّت) گفتند: «او را در برابر دیدگان مردم بیاورید، تا گواهی دهند!») اف لکم ولما تعبدون من دون الله افلاتعقلون.( اف بر شما و بر آنچه جز خدا می‌پرستید! آیا اندیشه نمی‌کنید (و عقل ندارید)؟!)(«اف» در اصل به معنای هر چیز کثیف و آلوده است و در توهین و اظهار تنفر استعمال می‌شود. ) ۲ - نهی از اهانت به بتهااهانت به بتها و معبودان مشرکان از سوی برخی مسلمانان صدر اسلام مورد نهی خداوند بود. ولاتسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم...((به معبود) کسانی که غیر خدا را می‌خوانند دشنام ندهید، مبادا آنها (نیز) از روی (ظلم و) جهل، خدا را دشنام دهند! اینچنین برای هر امّتی عملشان را زینت دادیم سپس بازگشت همه آنان به سوی پروردگارشان است؛ و آنها را از آنچه عمل می‌کردند، آگاه می‌سازد (و پاداش و کیفر می‌دهد).)(در شأن نزول این آیه، نقل شده است که گروهی از مسلمانان به بتها و معبودان مشرکان، سب و توهین می‌کردند. آیه نازل شد و آنان را از این کار نهی کرد.) ۳ - پانویس۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۵، ص۳۲۸، برگرفته از مقاله «اهانت به معبودان مشرکان». |